علی محمد مختاری در گفت‌وگو با شهر، درباره برنامه توسعه کمربند سبز پیرامون شهر تهران، توضیح داد: سال ۱۳۵۹، فاز نخست پروژه کمربند سبز پیرامون شهر تهران در دولت شهید رجایی تحت عنوان کمربند سبز جنوب تهران به مساحت ۵ هزار هکتار مصوب شد اما به دلیل وقوع جنگ تحمیلی تا سال ۱۳۶۵ اقدام چشم‌گیری در این خصوص صورت نپذیرفت و شروع کار از ابتدای سال ۱۳۶۶ توسط سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهر تهران از اراضی هاشم آباد و دولت آباد در جنوب پایتخت آغاز شد.
مدیرعامل سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهر تهران ضمن اشاره به اهمیت توسعه کمربند سبز در اطراف شهر تهران، عنوان کرد: این پروژه توسط سازمان ادامه یافت. طرح توجیهی فاز دوم جهت افزایش مساحت کمربند سبز به میزان ۵۰ هزار هکتار به هیات دولت ارائه شد که طرح مذکور در کمیسیون امور زیربنایی و صنعت محیط زیست دولت مطرح و کلیات آن به تصویب رسید و برای اجرا به شهرداری تهران ابلاغ شد و در دستور کار سازمان قرار گرفت.
مختاری با بیان اینکه به طور متوسط سالانه بین ۱۰۰۰ تا هزار و ۳۵۰ هکتار جنگل‌کاری در قالب این طرح انجام پذیرفته است، افزود: تا پایان سال ۱۳۹۹ مساحت آن به ۴۳ هزار و ۸۵۲ هکتار رسید.
وی درباره برنامه سال گذشته هم گفت: در سال ۱۴۰۰ نیز ۱۲۵۰ هکتار جنگل کاری در دستور کار قرار گرفت که عملیات اجرایی آن از نیمه دوم سال ۱۴۰۰ در هفت پروژه آغاز و در ۱۵ اسفندماه با حضور ریاست جمهوری به بهره برداری رسید. لذا تا پایان سال ۱۴۰۰ تنها حدود ۵ هزار هکتار از فاز دوم طرح کمربند سبز باقی ماند که بر اساس رهنمودها و تأکید شهردار تهران مقرر شد که مساحت باقیمانده طی یک دوره ۳ ساله به اتمام برسد.
مدیرعامل سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهر تهران با بیان اینکه گونه‌های گیاهی مورد استفاده در طرح کمربند سبز تماماً از گونه‌های گیاهی مقاوم و سازگار با شرایط آب و هوایی شهر تهران و محل کاشت است، افزود: اغلب این گونه‌ها از گیاهان پهن برگ هستند. تعدادی از این گونه‌ها عبارتند از بنه، زالزالک، داغداغان، ارس، بادام کوهی، سنجد تلخ، سنجد، دغدغک، توت، ارغوان، اقاقیا بذری، کاج ، سرو.
مختاری با تأکید براینکه آبیاری جنگل‌کاری‌های کمربند سبز پیرامون شهر تهران مساله بسیار مهمی است، گفت: طبعاً اگر منابع آب مورد استفاده برای جنگل‌کاری‌ها از روش‌های سنتی تامین شود، می‌تواند در روند توسعه این فعالیت‌ها تأثیرگذار باشد اما طی چند دهه گذشته به تدریج از طریق اتخاذ راهبردهای صرفه جویی در مصرف آب و انتخاب راهکارهای مناسب آبیاری این مشکلات تا حدود زیادی کاهش پیدا کرده است. برای مثال در حال حاضر با بکارگیری سیستم‌های آبیاری تحت فشار از جمله روش‌های آبیاری قطره‌ای، میزان مصرف آب کاهش یافته است.
وی در ادامه عنوان کرد: از سوی دیگر در جنگل‌کاری‌ها در اراضی دامنه‌ای و شیب‌دار، از طریق احداث نهرهایی به موازات خطوط تراز و اصطلاحاً پلکانی کردن اراضی صورت می‌گیرد. این امر سبب می‌شود که آب ناشی از بارندگی‌ها در روی این اراضی فرصت بیشتری برای نفوذ در زمین پیدا کرده و امکان تغذیه منابع آب زیرزمینی نظیر چشمه و قنات‌های پایین دست را تقویت .البته همزمان قسمتی از آن به صورت رطوبت خاک (نم خاک) در محدوده ریشه درختان ذخیره می‌شود. این رطوبت ذخیره شده در خاک که در گذشته در عرصه‌های بدون پوشش با شروع فصل کم باران و گرما مستقیماً تبخیر می‌شد، در حال حاضر در پهنه‌های درختکاری شده صرف تأمین بخشی از نیاز آبی گیاهان می‌شود.
مدیرعامل سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهر تهران در پایان اعلام کرد: در حال حاضر تمامی اراضی توسعه یافته از آب خام (آب غیر شرب) و یا پساب تصفیه شده آبیاری می‌شوند. ضمن آنکه با احداث مخازن ذخیره آب ژئوممبران از انباشت نزولات جوی جهت آبیاری درختان استفاده می‌شود.
انتهای پیام/
