نابرابری در توزیع برق میان مناطق مختلف تهران ، به یکی از چالش‌های جدی پایتخت تبدیل شده که نه‌تنها بر کیفیت زندگی شهروندان تأثیر گذاشته، بلکه شکاف اجتماعی میان مناطق مرفه و محروم را نیز عمیق‌تر کرده است . در حالی که مناطق شمالی و مرکزی شهر از ثبات نسبی در تأمین برق برخوردارند ، ساکنان جنوب تهران با قطعی‌های مکرر ، افت ولتاژ و خاموشی‌های برنامه‌ریزی‌نشده مواجه‌اند . این وضعیت ، زندگی روزمره ، کسب‌وکارهای محلی و حتی خدمات درمانی در این مناطق را با اختلالات جدی روبه‌رو کرده است .

گزارش‌های میدانی و گلایه‌های مکرر شهروندان جنوب شهر تهران نشان‌دهنده عمق این ناعدالتی است . ساکنان این مناطق سال‌هاست که از بی‌توجهی به زیرساخت‌های فرسوده و کمبود سرمایه‌گذاری در شبکه برق رنج می‌برند . به گفته برخی کارشناسان حوزه انرژی ، تمرکز منابع مالی و زیرساختی بر مناطق شمال شهر و کم‌توجهی به نوسازی شبکه‌های برق جنوب شهر ، ریشه اصلی این نابرابری است . این در حالی است که وعده‌های مکرر مسئولان برای بهبود شرایط تاکنون بی‌نتیجه مانده و نمایندگان مجلس نیز هیچ اقدام مؤثری برای رسیدگی به این بحران انجام نداده‌اند.

این تبعیض و نابرابری ، فراتر از یک مشکل فنی ، به یک مسئله اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده که تبعات آن بر سلامت روان ، معیشت و حتی امنیت شهروندان جنوب شهر سایه افکنده است . برای مثال ، قطعی‌های مکرر برق ، فعالیت مراکز درمانی ، صنوف و کسب‌وکارهای کوچک را مختل کرده و هزینه‌های اضافی به خانوارهای کم‌درآمد تحمیل کرده است . این وضعیت ، ضرورت بازنگری در سیاست‌های توزیع منابع و اولویت‌بندی سرمایه‌گذاری‌ها را بیش از پیش آشکار می‌کند .

علی ایحال رفع این ناعدالتی نیازمند عزمی جدی و اقدامی هماهنگ از سوی نهادهای مسئول است . سرمایه‌گذاری عادلانه در نوسازی زیرساخت‌های برق ، نظارت دقیق بر اجرای پروژه‌ها و پاسخگویی شفاف به مطالبات شهروندان ، گام‌های اولیه‌ای هستند که می‌توانند این شکاف را کاهش دهند . تهران به‌عنوان پایتخت ایران ، باید الگویی از عدالت اجتماعی و زیرساختی باشد ، نه صحنه‌ای از تبعیض و نابرابری . زمان آن رسیده که مسئولان با اقدام عملی ، اعتماد شهروندان را بازسازی کرده و به این بحران پایان دهند .